آئین مستان

لبا میخنده،به که عجب شبی شد

اسم علی باز نغمه هر لبی شد

رو دست ارباب ماهو نگاه کن

همه بگید ماشاالله

حضرت زینب،میگه با خنده

چشم نخوره ایشاالله

یاعلی اصغر یاعلی اصغریاعلی اصغرمدد

روزیمون امشب،شکر خدا زیاده

شب،شب میلاد حضرت جواده

خنده دوباره روی لبای امام رضا میشینه

عشق رضا رو به دو عالم نور عینه

ماه شب های آسمون کاظمینه

یا مولانا یا مولانا یا مولانا جواد

پای قدوم اونکه کراره

اصلا عجب نیست کعبه ترک برداره

خدای عالم هر چی که داره،پای علی میریزه

چون که این آقا مثل پیمبر،خیلی براش عزیزه

یا علی تو وصی مصطفایی

یا علی مولا تو علمدار خدایی

یا علی مولا یاعلی مولا یاعلی مولا علی

علی علی علی علی....

علی علی علی علی لعنت به دشمن علی

علی علی علی علی....

 اگر که عمری مست ابوترابیم

تا روز موعود حامی انقلابیم

ما میزنیم مشت توی دهان استکبار جهانی

اگر که باشیم حامی رهبر،میشیم صاحب زمانی

علی علی علی علی....

زیر لوای سبز سید خراسان

کور میشه هرکی چپ نگاه کنه به ایران

یاعلی مولا یاعلی مولا یاعلی مولا علی

نشسته تو این سینه های حیدری

عشق مقام معظم رهبری

بازم میخونم همه بدونن،این من و امر ولی

دل بی قرارم،ایل و تبارم فدای سیدعلی

اهل عالم خونی که در رگ ماست

اهل عالم هدیه ای به رهبر ماست

یا علی مولا یاعلی مولا یاعلی مولا علی

آیینه ی سوم حیدر

داداش کوچیک تر اکبر

ستاره ی کهکشون مدینه

رو دومن خورشید و ماه می شینه

تو آغوش مهربون سکینه

میخواد عمو رو ببینه

تا که چشماشو می بنده

بهشت و صد بار میبینه

وقت گریه با لبخندش

رقیه آروم می گیره

عمه عاشق کاسه ی نگاشه

بوسه ی حسین روی گونه هاشه

نبض زندگیش تو نفساشه

تو افق روشن دریا

باطنین غصه و رویا

مادری که قبله ی آسمونه

کنار یه گهواره كنج خونه

مثل یه فرشته بیدار می مونه

داره لالایی می خونه

با نسیم سبز بهاری

روح سعادت می شه جاری

از عالم بالا ندا می رسه

ترانه ی لطف و دعا می رسه

آیینه ی جود خدا می رسه

پسر رضا می رسه

جبرئیل به گوش دنیا

دوباره کوثر می خونه

کور بشه ان شاءالله هرکی

امام و ابتر می خونه

هرطرف بری همه دلا شاده

وقت گفتن حاجت و مراده

سائل ها بیاید شب جواده

مادری که قبله ی آسمونه

کنار یه گهواره كنج خونه

مثل یه فرشته بیدار می مونه

داره لالایی می خونه

خدای سخاوت و  جوده

باعث و بانی وجوده

بوی قدمهاش همه جا پیچیده

سایه رو سر آسمون کشیده

نور کرمش به زمین رسیده

دلا تازه تر شده

غصه در به در شده

آقامون امام رضا

صاحب پسر شده

بارون نم نم رو گونش

آسمونیا اومدن خونش

تا اینکه روزیشون بردارن

از پر قنداقه ی دردونش

زهرای اطهر

موسی بن جعفر

عیدی میدن همه

مثل حیدر

یا جواد الائمه

تا همیشه تا ابد

ماه میبینه خوابشو

اگه باد کنار بده

گوشه ی نقابشو

خواب رو دستای ریحانه

فرشته فکر آیینه قرآنه

راه ورود سائلا امشب

باب الجواد صحن سلطانه

چشماش زهرایی

قلبش دریایی

به به چه پسر بابایی

ای قمر شمس ولایت جواد

ای گهر بحر عنایت جواد

حجت حق باب مراد همه

نجل علی دسته گل فاطمه

بر همه خوبان جهان سروری

محمد استی و علی پروری

چشم رضا از همه سو سوی تو

ماه رجب شیفته ی روی تو

روی دل آرای تو بدر رجب

لیله ی میلاد تو قدر رجب

جود به خاک درت آرد سجود

بسته به جود تو تمام وجود

حسن تو مرآت خداوند تو

بهشت بابا گل لبخند تو

بی خردان طعنه ی دیگر زدند

بر پدرت تهمت ابتر زدند

ولادت تو کوثری دگر بود

روشنی چشم و دل پدر بود

نور شد و نور شد و نور شد

چشم همه تیره دلان کور شد

عطر ریاحین جنان خاک تو

روح رضا در بدن پاک تو

باب تَولای تو باب خدا

مُصحف روی تو کتاب خدا

بین امامان ز عطای زیاد

تویی ملقب به امام جواد

تو دست جود خالق اکبری

جواد اهلبیت پیغمبری

بحر نَمی از کرمت یا جواد

جود گدای حرمت یا جواد

روی تو شمس الشرف اهلبیت

ای دُر ناب صدف اهلبیت

هر صبح چهارشنبه مقیم تو می شوم

از زائران صبح نسیم تو می شوم

روزی اگر به طور مرا راهیم كنند

سوگند می خورم كه كلیم تو می شوم

وقتی كه از محله ی ما می كنی عبور

كوچه نشین دست كریم تو می شوم

در پشت بام گنبد زرد و طلائیت

مثل كبوتران حریم تو می شوم

كم كم در ابتدای خیابان كاظمین

دارم همان گدای قدیم تو می شوم

بخشنده تو، خدای کرم تو

جواد تو، ابن الرضا تو

حضرت باب المراد تو

وقتی بساط عشق بازی چیده می شد

سجاده ی سبزی کنارش دیده می شد

یک پیرِ عاشق با دعای مستجابش

در امتحانِ عاشقی سنجیده می شد

صبرش اگر چه شُهره ی هفت آسمان بود

گه گاهی از زخم زبان رنجیده می شد

گویا دوباره کوثری در بین راه است

کم کم سحر شام دل غمدیده می شد

از نور زهراییِ این  فرزند خورشید

طومار غربت در جهان برچیده می شد

دانید این اسطوره ی دلدادگی کیست؟

در آسمان ها این چنین نامیده می شد

او کیست؟ آقازاده ی شمس الشموس است

آرامش جان و دلِ سلطان طوس است

او مثل نوری جلوه کرد و بهترین شد

همچون رسول الله پیغمبر ترین شد

از آسمان ها آمد و جاری تر از اشک

مانند زهرا مادرش کوثرترین شد

سر تا به پایش بود توحید مجسم

بر باده ی رب الکرم ساغر ترین شد

او چند سالی گر چه مهمان بود ما را

اما تجلی کرد و نام آور ترین شد

بر تار گیسویش گره خورده دل ما

این شاه زاده، تک پسر، دلبرترین شد

شد زنده یاد یوسف لیلا دوباره

ابن الرضا بود و علی اکبر ترین شد

در چند جایی که عیان شد غیرت او

با نام زهرا مادرش حیدر ترین شد

فرمود بابایش از او بهتر نباشد

مولودی از او با برکت تر نباشد

او آمد و ابن الرضایی کرد ما را

از برکت نامش خدایی کرد ما را

مُشتی ز خاکیم و قدم بر ما نهاد و

تا عرش برد و کبریایی کرد ما را

صوت دل آرای مناجاتش سحر ها

سر مست جانان و هوایی کرد ما را

بوسیدن خال رطب دارش در این ماه

مهمان بزم با صفایی کرد ما را

یک قطره ی اشک از کنار سفره ی او

هر نیمه ی شب مردی بکایی کرد ما را

از گوشه ی صحن و سرای کاظمینش

مست حسین و کربلایی کرد ما را

نیمه نگاه اوست تسکین الفؤادم

مست امیر کاظمین، عبدالجوادم